ناتو در افغانستان

North Atlantic Treaty Organization (NATO)

سازمان آتلانتیک شمالی

ناتو درسال 1949 م براساس دفاع جمعی در واشنگتن تاسیس شد.هدف اساسی این سازمان در ماده پنجم آن چنین تصریح شده است "هرگاه حمله نظامی در مقابل هر یک از اعضا و یا چند عضواین سازمان صورت بگیرد به معنی حمله بر تمام اعضا خواهدبود،با ید در مقابل آن  به دفاع پرداخت" . این پیمان نزد دولت ایالات متحده امریکا سپرده شد تا اینکه به دولت های عضو تقدیم گردد. زبان های رسمی این سازمان دو زبان است ؛ انگلیسی وفرانسوی. دارای 26 عضو می باشد که 14 عضو آن اعضا متحد قلمداد می شود .دفتر مرکزی آن در  بروگسیل بلژیک قرار دارد .  از جمله تحولات بزرگ در ترکیب این سازمان در سال 1999آغاز شد تا اینکه تا سال 2004 م ده عضو از اتحاد شوروی سرخ را با مشکلات زیاد جذب کر د که شامل البانی ومقدونیه ،کراوسی...می با شد رخ داد . این پیمان عموما یک هدف سیاسی را دنبال می کند وآنهم مبارزه با ابر قدرت شرق روسیه (شوروی سابق) می باشد .وحالا این طورمی نماید که در این هدف خود با جذب ده عضو ازهم پیمانان شوروی سابق مؤفق شده .  سرمنشی این سازمان اندارس فو راسموس می باشد .

بعد ازین که تا اندازه برای این هدف که مغلوب کردن روسیه بود به هدف رسید مساً له دگر که فراروی جهان به خصوص ناتو وغرب قرار دارد که تروریسم است  . مبارزه با این پدیده هدف اول این سازمان قرار گرفته به همین دلیل به اساس دررخواست آلمان وهالند رهبری جنگ در افغانستان در سال 2006 از نیروهای حافظ صلح سازمان ملل به ناتو داده وناتو رهبری تقریبا 45 هزار نیرو در افغانستان را به عهده گرفت .که حالا به نزدیک صد هزار نیرو را تشکیل می دهد. در آغاز با مخالفت شدید از روسیه وایران قرار گرفت که تا اندازه کارا نبود .درهمین وقت ها سرمنشی سازمان ناتو به روسیه سفر کرد تا جلب همکاری روسیه را در مبارزه با تروریسم وطالبان جلب کند .

جنگ در افغانستان:

امروز در افغانستان 100 هزار سرباز خارجی وجود دارد و همه روزه با القاعده وطالبان ده ها کشته وزخمی می دهد اما امنیت افغانستا ن بهبود نیافته است. این چالش برخاسته از عدم نا هماهنگی دولت ونیروهای ناتو ست این را بار ها ریس جمهور کرزی در طی گفته هایش ابراز داشته که باید تمام برنامه براساس مشوره با دولت صورت بگیرد . ودومین مشکل که همه کارشناسان به آن معترف اند مساُ له موجودیت هسته ای تروریسم والقاعده در کشور همسایه پاکستان است که این  باعث شده تا لانه های آنان همیشه مصون بماند.  ازسوی دگر باراک اوباما اعلان داشته که خروج نیروهای ناتو از میانه های سال2011 اغاز خواهد شدکه این امر افکار عمومی جهان به خصوص آمریکارا به نقدونظرها وا داشته و بعضی از سنا توران امریکای از این تصمیم اوباما به شدت انتقاد کرده این را یک اعلان پیش از وقت خوانده. از جمله مسایل داغ که مطرح است دعوت طالبان که در پروسه صلح می باشد باوجودی که آقای کرزی شورای عالی صلح را ایجاد کرده و ازاین اقدام ماها می گزرد اما طالبان وگروه حکمتیار واکنش که مبنی بر تمایل آنان به این پروسه با شد ابراز نکرده اند . درین اواخر اوبامادر سفری به هندوستان اعلان کره که شرط اساسی برای این گفتگوهای صلح پزیرش قانون اساسی افغانستان از سوی آنان خواهد بود .  وضیعت افغانستان به این منوال تا کی ادامه خواهد  .

چالش های فراروی ناتو

از جمله علل که تا حالا ناتو در افغانستان نتوانسته کامیاب شود می تواند این با شد که اعضای اروپای در با هدف ایجاد یک نیروی نظامی قوی در اروپابه ناتو ملحق شدند وچون در آن زمان یعنی دهه 50میلادی امکان چنین کاری نبودبنابراین تن به این کاردادند وازطرف دگر اعضای شرقی آن که زیاد دنباله رو امریکا اند چون اینر یک فرصت رهای از قدرت روسیه می داند واین بلوک بند ی در ناتوباعث  ناکامی د ر افغانستان خواهد شد واین زمانی اشکارشد که سران فرانسه وآلمان طرح ارتش قوی در اروپا را ریختند واز ازکلمات دیپلماتیک که این کمک کننده ناتو خواهد بود آمریکا را به نحوی راضی کرد .از سوی دگرهمان طور که امریکا توانست چندین بازو روسیه را که همان کشورهای شرقی بود قطع کرد اونیز با کوشش های که از سال 1990به بعد آغازکرده توانسته به نحو ی ازانحا کشور های اروپای را باخودهمراه کند وبا آنان روابط اقتصادی بر قرار کند که این آغاز جلب اروپا خواهد بود.

تشکیلات

ناتو از دو رکن اساسی ساخته شده وآن عبارت از کنفرانس وزیران خارجه و کنفرانس وزیران دفاع وروسای ارتش . که شیوه تصمیم گیری به آن به شکل اتفاق آرا ست که تاهنوز مؤفق بوده واز این به بعدشاید روال تغیرکند چون ازسال 2004 به بعد تعداد آن به 26 عضو رسید ه که این معضل بزرگ برای تصمیم گیری اتفاق آراست.

انواع نیروهای نظامی ان سه نوع است اول نیروی دفاع اصلی دوم نیروی واکنش سریع که میتواند در ظرف7-20روزبه هر نقطه جهان به حمله نظامی بپردازد. سوم نیروهای اضافه ویا پشتوانه که در مواقع خاص نظامی وارد میدان می شود.